3x pokój, kuchnia, łazienka!

Zrobiła kilka kroków w tył i schowała się za ścianą. Nie miała bladego pojęcia skąd pojawił się ten gościu... głosem kojarzył jej się z jakimś ulicznym cwaniakiem ^.

Mężczyzna oparł się jedną ręką o ścianę przy drzwiach, a drugą ukrył przy pistolecie, żeby w razie czego, nikt go nie zobaczył.
- Ta, przekaż mu, żeby w piątek po południu czekał na mnie przy banku w centrum.
Przystanął na chwilę.
- Ale mam nadzieję, że to coś nie jest AŻ TAK ważne i go zawołasz. Albo inaczej, wpuść mnie. - jego ton głosu wskazywał na to, że odmowy nie przyjmie.

- No dobra już dobra... - westchnął. - Tatooo, ktoś do ciebie!
- Schowaj się i zrób wszystko, żeby nie zobaczył twojej twarzy - szepnął bardzo cicho do Dolerein.
Potem bardzo szybko otworzył drzwi, wciągnął gościa do środka, grzmotnął nim i ścianę i zakleszczył na jego wykręconych rękach kajdanki.
- Oczekuję drobnych wyjaśnień

Zerknęła na niego przez ramię i zasłoniła rękę usta. Chwyciła potem szybko za sweter i nakryła się nim, żeby w razie wypadku nakryć nim twarz.

- No... - kiedy oczekiwał tego momentu, w którym usłyszy odgłos kroków stąpających po panelach... no właśnie, było głucho.
W ostatniej chwili cofnął się o krok i zdążył tylko zrobić krótki unik. Rene zdążył złapać go za jedną rękę, ale drugą miał wolną.
Pociągnął go do tyłu i kopnął kolanem w brzuch.
- Od kiedy to on ma osobistą ochronę?!
Sekundę potem jednym gwałtownym ruchem spróbował zwalić go do parteru.

Słyszała tylko jak tłukli się o ścianę. Serce biło jej ze 3 razy szybciej...

Nie uznał za konieczne odpowiadać na tak durne pytanie.
Wykręcił nieznajomemu rękę i uderzył nim o ścianę. Następnie zwalił go na podłogę. Przygwoździł go. Miał rozbity nos (Rene).
- Gadaj co tu robisz i czego chcesz od Hagana!! Gadaj!

Został powalony... nie spodziewał się, że zastanie w domu kogoś innego od prawowitego właściciela.
- WAL SIĘ!! - zaśmiał mu się w twarz. - Po gówno ci moje wyjaśnienia?!

Wbiła się w ścianę, wstrzymała oddech na krótką chwilę.

- Do protokołu - wycharczał.
Nacisnął mocno kolanem na jego skrzyżowane pod łopatkami nadgarstki. Jeden niewłaściwy ruch mógł spowodować wyłamanie ramion ze stawów. Przy skroni nieznajomego znalazła się lufa spluwy.
- Ostrzegam cię. Nie jestem dobrym gliną.

( :O drastyczne to jest!! )

- Gliną?! - warknął na niego.
Bezskutecznie próbował się wyrywać.
- K****, kupił ode mnie cukierki i nie chce zapłacić. Wystarczy?! Pieprzone psy, zawsze potrafią przygryźć innym ogony!
Splunął na niego.

Leżał twarzą przy ziemi, więc w efekcie walnął nosem we własne plwociny.
- Dobra, pogadamy inaczej...
Wyciągnął z tylnej kieszeni spodni kajdanki i skuł go. Przypiął go do kaloryfera, a pół minuty później rozmawiał już przez telefon.
- Mike, przyślij jeden komisariat na róg Lane.

Klął paskudnie jeszcze przez parę sekund. Dobra, sytuacja należała do tych... bardziej przegranych. Jako tako posłusznie usiadł pod kaloryferem.

Zjechała po ścianie. Miała szeroko otwarte oczy - ze strachu. Oddychała płytko.
W życiu by nie pomyślała, że ma tak popapraną rodzinę...

Kilka minut później przyjechało kilku jego kolegów, zajęli się napastnikiem. Zabrali go do radiowozu.
Dopiero, kiedy zostali sami, Rene wrócił do Dolerein. Ukucnął naprzeciwko niej.
- Już dobrze, zabrali go - szepnął. - Nikomu nic się nie stało, twój wujek jest bezpieczny.

Rozluźniła się dopiero wtedy, kiedy usłyszała jak drzwi szurają o podłogę i zamykają się. Ciarki ją przeszły.
Zaczesała włosy do tyłu i w takiej pozycji została.
- Kim on był...? - spytała cicho. - Nie rozumiem, skąd to całe zamieszanie. O co mu chodziło?
Przełknęła ślinę i wyprostowała się. Aż się wzdrygnęła.
- Jak to nikomu nic się nie stało?! - eee... zwróciła uwagę na jego... złamany/rozbity/stłuczony nos o.o. - Usiądź tam - wskazała mu kanapę.
Kiedy wchodziła do kuchni, ostatni raz zerknęła na drzwi. Sięgnęła do zamrażarki w kuchni, w poszukiwaniu lodu, ale przystanęła na chwilę. Chciała to ogarnąć .
W końcu wzięła się w garść. Wróciła i podała Rene woreczek z lodem chirurgicznym.
- Przyłóż ostrożnie.
Wzięła głęboki wdech i powoli wypuściła powietrze z ust.

- Nie wiem, kto to, ale już się nim zajęliśmy. Bez obaw, jesteś bezpieczna.
Podążył za nią wzrokiem, dotknął swojej twarzy. Krew buchała mu z nosa. Dotknął go.
- Aua...
Przyjął od niej lód, ale bardziej interesowała go chusteczka higieniczna, którą wygrzebał z kieszeni.
- Będzie dobrze, jeśli nie będziesz tu mieszkać, dopóki sprawa z nim się nie wyjaśni.

- Jeśli tamten nie ma wspólników.
Podskoczyła w miejscu i pobiegła do łazienki. Nasączyła jakiś starszy ręcznik wodą i podała go Rene.
- Rozkojarzyło mnie to... przepraszam.
- Ja zaraz zadzwonię do wujka, nie mam pojęcia, co się dzieje.
Myśli jej się plątały, nie wiedziała, gdzie ma ręce włożyć v.v.

- Dolerein, opanuj się. Siedzę w podobnym gównie nie od dziś i zapewniam cię, że gdyby chciał zrobić twojemu wujkowi krzywdę, to nie waliłby do drzwi. To musiała być próba nastraszenia. Walenie w drzwi i darcie się na całe gardło nie zachęciłyby twojego wujka do otworzenia mu, prawda?
Wziął od niej ręcznik, przyłożył go do nosa.
- Dzięki...

Usiadła na podłodze.
- Jakby się tak grubo nad tym zastanowić... to tak - mruknęła. - Tylko zastanawia mnie to, dlaczego sprzedał mi swoje mieszkanie za półdarmo i tak nagle oznajmił mi, że wyprowadza się stąd . Tak z dnia na dzień. Martwię się o niego, czasami naprawdę nie jest za siebie odpowiedzialny... pomimo wieku to chyba nadal duży dzieciak.
- Złamał ci go? - uklęknęła na przeciwko Renia. - Pokaż. Jeśli tak, to ci go nastawię.

- Pogadam z nim. Jeśli byś mogła, to ty na razie nie poruszaj z nim tego tematu, ok?
Przez krótką chwilę zezował na swój nos. Tamował krwotok ręcznikiem.
- Nie wiem... chyba tak, bo boli.

- Dobra, nie będę z nim o tym rozmawiała.
Przysunęła się bliżej, a kiedy krwotok na chwilę ustał, przyłożyła obie dłonie do jego twarzy. Palce ułożyła na nosie. Zdawała sobie sprawę, że bolało go to, więc starała się robić to jak najdelikatniej.
Policzyła po cichu do trzech... i jednym odpowiednim ruchem szarpnęła nosem do jego odpowiedniej pozycji. Słychać było jak kości przeskakują o.o.
Od razu przyłożyła do niego ręcznik, bo krew znowu się polała. Poprosiła, żeby trochę się pochylił.
- No, twojemu życiu już nic nie zagraża - zaśmiała się cicho.

Mężnie zniósł ból i stęknął tylko, a kiedy go o to poprosiła, schylił głowę. Nawet mu to pasowało, mógł wykrzywić twarz z bólu, a ona tego nie widziała .
- A zagrażało...?

- Miałeś złamany nos . Prawdopodobnie, lekarzem nie jestem!
Oparła się rękami o łóżko.
- Wykrwawiłbyś się na śmierć, może udusił. - wzruszyła niewinnie ramionami. - Takie tam, nic nieznaczące rzeczy .
W końcu nie wytrzymała i wybuchła śmiechem.

Patrzył zezując na swój nos, a właściwie na otaczający go ręcznik. Przymrużył powieki.
- Jestem ci winien podziękowania.

Uspokoiła się po chwili.
- Nie ma za co .
Powiedzmy, że potraktowała jego słowa jako podziękowania.
- Nie sądzę, że wyszłabym z mieszkania, gdyby ciebie tu nie było . Dzięki, że zostałeś. - mruknęła. - Z drugiej strony, gdyby nie to... twój nos byłby cały.

- Nie zrozumieliśmy się - rzekł grobowym tonem. - Dziękuję, że nie powiedziałaś mi tego wszystkiego wcześniej... o zagrożeniach płynących ze złamanego nosa przed nastawieniem mi go. Dziękuję. Naprawdę.
Uniósł na nią wzrok, machnął dłonią.
- A ty nie masz mi za co dziękować. Taka robota. Za to mi płacą. Za każdą taką akcję dodatkową dostaję dodatkowe 50 dolców.

Uniosła do góry brwi, kiedy zaczął. Brzmiał jakby miał jej za chwilę oświadczyć, że za momencik nastąpi kres jego życia x_x.
- Za takie rzeczy się nie dziękuję - uśmiechnęła się lekko, nieco zdezorientowana sytuacją. - To naturalne. Po co śmiertelnie choremu mówić jakie będą powikłania po operacji?
- Płacą ci za przychodzenie do cudzych mieszkań i bronienie jakiejś obcej dziewczyny? - *cichy chichot*. - Jak tak robisz to zarabiasz kupę kasy! O.O

Popatrzył na nią z komiksową miną "are you fuc***g kidding me...?".
- Nie, nie zupełnie za to. Jeśli siedzę sobie w restauracji a po drugiej stronie ulicy zostanie obrabowany bank, to zostaję wynagrodzony za złapanie rabusia w TEJ CHWILI. Gdyśmy ścigali go potem, to miałbym już płacone normalnie, bo taka moja praca. Ale za zatrzymanie w chwili przestępstwa jest premia, bo jest to akcja bez przygotowania i wcale nie muszę tego robić, skoro nie jestem na służbie. Tak samo teraz, uratowałem dziewczynę, chociaż nie byłem na służbie. Dostanę 50 dolców

( - A Jacek przypomina mi... o, troll face'a ma na twarzy jak się śmieje! )

Zrobiła wielkie oczy, kiedy tak na nią spojrzał .
- Często ci się zdarzają takie premie? - odpowiednio zaintonowała.
- Yay, dostaniesz za mnie 50 dolców . W takim razie, owszem, należy mi się coś. - pokiwała głową z groźnym wyrazem twarzy. - Co najmniej herbata w kawiarni . Kiedy nie będziesz na służbie, nie będziesz łapał jakichś zbirów i nie będziesz nikogo ratował. O!

- Raczej nie. Przestępcy muszą mieć naprawdę pecha, by w czasie ich "pracy" obok znajdował się akurat glina.
Uśmiechnął się lekko.
- W porządku. Pasuje ci jutro?

- Czyli to przypadek. Możecie pomyszkować obok akademików, często coś się tam dzieje .
Zaśmiała się.
- Nie, jutro nie mogę . Robimy próbę, a że ja ją zainicjowałam to przydałoby się, żebym przyszła. Chyba że... - zastanowiła się przez chwilę. - Po próbie, o. Ta koło 20. Pasowałoby ci? Nie będziesz zajęty?
Spojrzała na ręcznik i powoli odjęła go od twarzy Rene. Potem jego dłonią nakierowała tak, że zatkał sobie jedną dziurkę od nosa.
- Trzymaj tak chwilę, a potem zatkaj drugą .

- Czasem myszkujemy. Ale nie mamy pozwolenia na specjalny patrol w tym rejonie, więc jesteśmy raczej bezsilni. A wiesz.... właściwie to nie moja sprawa, bo jestem policjantem śledczym a nie patrolowym.
Ufał, że wiedziała, co robi, więc słuchał jej poleceń.
- Może być 20.

- Śledczym? - zdziwiła się. - Myślałam, że właśnie patrolowym. Masz trochę ciężej, co?
Wyprostowała nogi i skrzyżowała kostki.
- Przyjacielski wypad? - spytała z odrobiną wesołości w głosie. - Na herbatkę po 20 .
Uśmiechnęła się szerzej.

- Trochę więcej papierów i trochę większa odpowiedzialność. No i zdecydowanie poważniejsza robota.
Spróbował wciągnąć powietrze przez nos. Nie było zupełnego komfortu, ale już mógł oddychać.
- Pewnie, w tej małej herbaciarni w centrum. Byliśmy tam poprzednio.
Spojrzał na zegarek. Miał jeszcze trochę dokumentów.
- Będę się zbierał.

- Mhm, ok. Mogę się trochę spóźnić, jeśli próba się przeciągnie.
Tak, przez pierwsze pół godziny z dwóch gadali, więc owszem, mogła się przedłużyć .
- Tylko... - zaczęła cicho. - Jakbyś mógł to idź z nosem do lekarza . Dobrze ci go nastawiłam, ale niech spojrzy na to fachowiec, ok?

- Pójdę do naszego medyka na komisariacie - powiedział cicho.
Dopiero co pielęgniarka prawie dostała ataku serca, bo został postrzelony, a teraz nos. Eh, czeka go wykład...
- No to do jutra. Pa.
Wyszedł.

[z/t]

Pokiwała głową. W pewnym sensie jej ulżyło. Wiedziała, że dopatrzy się go ktoś doświadczony, a nie ona, która tworzy podłoża mikrobiologiczne x_x.
- Do jutra - pożegnała go z uśmiechem i zamknęła za nim drzwi, kiedy wyszedł.
- Niby taki beztroski, a jednak coś w nim siedzi nieprzyjemnego... - szepnęła do siebie.

Rozejrzała się jeszcze trochę po mieszkaniu i sama wybyła.
[zt]

Dol otworzyła drzwi i cała trójka wpadła do środka.
- To był hardkor .
Oddychała głośno. Postawiła zakupy w kuchni i przystanęła na chwilę, żeby odetchnąć.

- No! - wzięła głęboki wdech, wyłożyła chipsy. - Idę na 5 minut pod prysznic. Dosłownie 5 minut!
Wpadła do łazienki o.o.

Rzucił swoją torbę pod ścianę i, wstrząsany co chwilę nagłymi dreszczami, zdrapał sobie z grzbietu bluzę i koszulę, czapkę rzucił na swoją torbę.
- Dol, wybacz, ale... mógłbym to zostawić na jakimś... grzejniczku...?
Było mu cholernie zimno, skóra paliła i piekła niemiłosiernie...

Obejrzała się na niego.
- Czekaj - wzięła od niego rzeczy i powiesiła je na kaloryferze elektrycznym w salonie. Potem dała mu koc polarowy, żeby się ogrzał. - Zrobię ci herbaty, bo jeszcze się przeziębisz.
Przeszła do kuchni. Włączyła czajnik z wodą i sama naszykowała sobie komplecik tabletek do połknięcia. Wzięła w zęby kanapkę z lodówki, bo nie mogła brać leków na pusty żołądek.
Włosy miała strasznie mokre, przez ciepło panujące w mieszkaniu zaczęły się kręcić.

- Przeziębić się nie przeziębię, ale dziękuję. Ty też powinnaś się osuszyć.
Wszedł za nią do kuchni, owinął się kocem. Obserwował ją.
- Ładnie pachniesz...

Ugryzła kawałek chleba. Zaczęła wykładać chipsy do miski... ale przystanęła na moment. Zagarnęła kilka czarnych kosmyków za ucho.
- Libra, miło mi, że prawisz mi takie komplementy, ale nie chcę, żeby powtórzyła się sytuacja z przed (dobrze napisałam? O.O) kilku dni...
Wsypała paluszki do szklanki.
- Poczekam aż Nel wyjdzie z łazienki. Poza tym mi to nie przeszkadza .
Ugryzła kolejny kęs kanapki.

(sprzed )

Znalazł się nagle za nią, obrócił ją i przypadł do ściany. Oparł jedną ręką o ścianę.
- Dolerein... jeśli chcesz mi coś powiedzieć, to zrób to, bo cała ta sytuacja zaczyna robić się dziecinna.
Patrzył jej w oczy marszcząc brwi.

(o, dziękuję )

Kiedy pociągnął ją do siebie, nie zdążyła nawet wziąć oddechu. Za plecami poczuła ścianę, a na swoich nadgarstkach zaciśnięte dłonie Libry.
Pochyliła głowę i wypuściła powietrze z ust.
- A co mam ci powiedzieć? - szepnęła. - Że potraktowałeś mnie wtedy jak łatwą panienkę do wzięcia? - uniosła jedną brew do góry.
- Ale jakoś nie mam już do ciebie żalu, bo mogłam cię wtedy kopnąć, więc to też moja wina.
Spróbowała się uwolnić.

Odepchnął się od niej jak oparzony, ale wyraz jego twarzy nie zmienił się ani trochę.
- Łatwą panienkę do wzięcia...? Tak myślałem - mruknął kpiąco. - A ja sądziłem, że się zmieniłaś... jak się czegoś nie wie, to fajnie jest sobie dopowiedzieć, nie? To bardzo w twoim stylu, choć miałem raczej nadzieję, że to po prostu moje błędne obserwacje.

- Nie planowałem tego Dol..,. ani przez chwilę. Podszedłem bliżej, żeby sprawdzić, czy się zmieniłaś, ale nie dostałem w jaja, więc sądziłem, że tak. Poniosło mnie tak samo, jak i ciebie.

Odwróciła wzrok i rozmasowała sobie nadgarstki. Uścisk to on miał niezły...
- A ty myślisz, że stałam się łagodna jak baranek, że przestałam się bronić? - westchnęła bezgłośnie. - Jestem z tych słabszych ras, a ty... dotykałeś mnie tak delikatnie.
Zaczesała włosy do tyłu.
- Sparaliżowało mnie to...
Skrzywiła się. Usiadła na stole, złapała ręką ramię.
- Mogłam się domyślić, że was przyciąga zapach. Przepraszam za pochopne wnioski...

Popatrzył na nią jeszcze raz, następnie odwrócił wzrok.
- Nie jestem z tych śmieci, Dolerein. Nie wykorzystałbym cię...
Westchnął teatralnie, przeczesał włosy palcami. Zaległa cisza, przynajmniej na dłuższy moment.
- Potrafię być delikatny, nie muszę być silny. Nie jestem demonem. Potrafię dotykać nimy i elfki w taki sposób, by ich nie zranić.

Patrzyła na swoje bujające się nogi.
- Ale wtedy tak się poczułam... - mruknęła.
Zerknęła na niego z boku, spod tafli mokrych włosów.
- Taaa, i nawet świetnie ci to wychodzi .
Uśmiechnęła się półgębkiem.

Domyślał się, że on i Dolerein po prostu nie potrafili być wobec siebie jak dwoje znajomych z uniwerka. Od początku istniały między nimi same spięcia i nie wyglądało na to, by miało to ulec zmianie.
- Wiesz... lepiej pójdę. Powiedz Nel, że dostałem telefon służbowy.
Odłożył koc i zaczął ubierać swoje rzeczy.

(dobranoc)

Szybko zeskoczyła ze stołu.
- Oszalałeś?! No przecież nie pozwolę ci wyjść w taką pogodę ==.
O parapety wciąż walił deszcz. I nie zapowiadało się, żeby przestał.
- Ludzie, jeśli nie przestanie padać, to najwyżej prześpisz noc u nas. Miejsca mamy aż za dużo.
Wróciła po herbatę i wręczyła mu ją razem z kocem.
- Wiem, że często się ze sobą nie zgadzamy i pewnie znielubiłeś moje towarzystwo do końca, ale byłabym idiotką, gdybym pozwoliła półdemonowi wyjść na ostrą ulewę .

Spuścił wzrok na kubek, który wcisnęła mu w ręce, poczuł na ramieniu ciężar koca. Wygiął kącik warg w grymaśnym półuśmiechu.
- Nienawidzę cię...
Ściągnął czapkę, wzdrygnął się, kiedy z włosów spłynęła mu na kark zimna stróżka wody.
- ... ale dzięki.

- Nawzajem~
Wzięła od niego czapkę i powiesiła ją przy grzejniku.
Rozłożyła potem przekąski i napój na stole. Zapukała do łazienki.
- Nel, pospiesz się, proszę!

Akurat wtedy, kiedy Dol sięgnęła do drzwi, wyszła z łazienki.
- Od-dcięęli nam c-ciepłą wodę T.T - wzdrygnęła się. - Mam nadzieję, że to tylko chwilowe...
Poprawiła ciepłe dresy i zapięła bluzę pod samą brodę.
Wpuściła Dolkę do środka i sama padła na kanapie.
- Masz herbatkęęęę o.o - spojrzała na Librę. - Też chcę~
Wstała i pognała do kuchni. Wyczaiła, że woda była już ugotowana, więc zalała sobie nią kubek z malinową herbatką.

- ... co nie zmienia faktu, że nieźle całujesz - dodał chrypliwie, zanim Nel się pojawiła.
Wzruszył ramionami, zdrapał znowu z grzbietu mokre ubranie, które zdążył nałożyć i usiadł na kanapie. Rozejrzał się.
- Niezły apartament.